Wybierając się do Zakopanego, a szerzej mówiąc na Podhale wiemy, że najbardziej interesować nas będą góry i górskie wyprawy. Sami jednak jeszcze nie wiemy jak szybko zachwycimy się stylem zakopiańskim w architekturze. Styl zakopiański jest stylem lekko wykreowanym. Za jego autora uważa się Witkiewicza, ojca słynnego malarza i pisarza Witkacego. W momencie tworzenia tego stylu do Zakopanego przybywało coraz więcej turystów. Była to miejscowość, którą dopiero co odkrył dla ruchu turystycznego lekarz Tytus Chałubiński. Przybywali tu nie tylko wszelkie maści artyści, ale i zwykli turyści. To dla nich zaczęły powstawać hoteliki i pensjonaty. Witkiewicz pracował nad stworzeniem stylu w architekturze, który miał odzwierciedlać urodę tego regionu. Czerpał z bogatej tradycji góralskiej, ale i folkloru alpejskiego. Chaty były oczywiście drewniane, tak jak te tradycyjne góralskie, ale zdecydowanie większe i bardziej ozdobne. Stawiane na podmurówkach, kamieniach wydobywanych z górskich potoków. Ozdabiane przez snycerzy zakopiańskich drewnianymi elementami wrosły w krajobraz górski.

Architektura wsi polskiej nie zmieniała się wiele przez wieki. Po prostu chłopi nie mieli czasu i środków finansowych na budowę domów według wymyślnych stylów i mód. Chaty chłopskie budowano w stylu szkieletowym z drewna; kryto je strzechą. Drewniane belki były nakładane na siebie i łączone na specjalne wypusty najczęściej bez gwoździ. Strzecha była przygotowywana z trzciny. Zapewniała chłód w upalne dni i izolowała przed zimnem. Taka chata była oczywiście jednokondygnacyjna i zazwyczaj składała się z dwóch izb. Pierwsza łączyła funkcję kuchni z sypialnia. Druga to izba typowo paradna, z której korzystano jedynie przy bardzo uroczystych okazjach. Do chat zazwyczaj przylegała obora. Chaty w różnych regionach Polski były do siebie dość podobne. Jeśli gospodarz był bogatszy dobudowywał do domu jeszcze inne pomieszczenia i starał się je przynajmniej trochę ozdobić. Drewniane dekoracje ozdabiały drzwi, okiennice; czasami dodawano też zadaszone ganki. Okna były niewielkie, tylko najbogatszych było stać na szklane szyby.